در گذشته، دیتا سنترهای سنتی عمدتاً با استفاده از سخت افزارها و سرورهای فیزیکی راه اندازی می شدند. با این حال، ذخیره سازی داده ها وابسته به محدودیتهای فیزیکی فضای دیتا سنتر می شد. توسعه ی شبکه به معضل بزرگی برای مدیران شبکه تبدیل شده بود. برای حل این مشکل دیتا سنترهای مجازی با سرویس رایانش ابری از سال 2003 راه اندازی شد و استفاده از آن گسترش یافت. روز به روز متخصصین شبکه بیشتری از آن به عنوان راهکار مقرون به صرفه برای دستیابی به پهنای باند بیشتر استفاده می نمایند. این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا به درک بهتری از رایانش ابری در دیتا سنتر دست یابید.
رایانش ابری چیست؟ سرویس رایانش ابری به یک دیتا سنتر محدود نمی شود. این سرویس ممکن است شامل دیتا سنتر های مختلف، پراکنده در سرتاسر جهان گردد. برخلاف معماری یک دیتا سنتر سنتی، که در آن نگهداری و عملکرد زیر ساخت شبکه ، اتاق سرور، سرور داده ها و اپلیکیشن ها در اختیار کاربران می باشد، دیتا سنتر مبتنی بر ابر اپلیکیشن های کسب و کار آنلاین که از مرورگرهای وب قابل دسترسی است را در حالی که نرم افزار و داده ها بر روی سرور و یا دستگاه های SAN ذخیره می شوند، ارائه می نماید. بنابراین، این اپلیکیشن ها به جای اجرا در لپ تاپ و یا کامپیوترهای رومیزی با استفاده از رایانش مبتنی بر ابر بر روی سرور اجرا خواهند شد. در این سرویس نیازی نیست تا کاربران موقعیت دیتا سنتر را بشناسند و همچنین نیازی به کارشناسانی جهت نگهداری و عملکرد منابع ابر نخواهد بود. تنها کافی است کلاینتها راه اتصال به منابع ابر را بشناسند.
مزایای بهره گیری از رایانش ابری رایانش ابری تغییرات بزرگی را برای شبکه ی داده به همراه خواهد داشت. در اینجا به برخی از مزیت های کلیدی رایانش ابری پرداخته شده است: انعطاف پذیری- در رایانش ابری امکان به روز رسانی سریع سخت افزارها و نرم افزارها جهت پاسخگویی به خواسته های مشتریان و همچنین ارتقاء در فن آوری وجود خواهد داشت. قابلیت اطمینان - بسیاری از ارائه دهندگان تکنولوژی ابر، اطلاعات سرورهای خود را در چندین دیتا سنتر در نقاط مختلف دنیا، جهت تضمین تداوم کسب و کار و امکان بازیابی پس از فاجعه احتمالی، کپی و تکرار می کنند. مقیاس پذیری - منابع متعدد ظرفیت بار و ترافیک های مختلف را متعادل کرده و از تمام پلت فرم سخت افزار های متعدد در موقعیت های مختلف بهره می گیرد. مستقل از موقعیت مکانی و سخت افزارها ا- کاربران می توانند به اپلیکیشن ها از طریق مرورگر وب در هر نقطه ی که به اینترنت متصل هستند، دسترسی داشته باشند. سهولت در نگهداری - نگهداری و مدیریت اپلیکیشن های متمرکز نسبت به زمانی که پراکنده هستند بسیار ساده تر است. تمام بروز رسانی ها و تغییرات از طریق یک سرور مرکزی به جای اینکه بر روی کامپیوتر هر کاربر انجام شود، صورت می گیرد.
مقایسه ی هزینه های دیتا سنتر سنتی و رایانش ابری یکی از نگرانی های مهم همیشه ساختمان دیتا سنتر بوده است. یکی از دلایلی که رایانش ابری را نسبت به سایر دیتا سنترها محبوب کرده است هزینه های بسیار پائین تر آن است. بطور کلی، هزینه های یک دیتا سنتر به ابعاد، موقعیت و اپلیکیشن های آن بستگی دارد. دیتا سنتر سنتی با وجود اجرای اپلیکیشنهای مختلف بسیار پیچیده است و با بالا رفتن حجم کار مستلزم استخدام نیروی انسانی بیشتری بوده و همچنین نیاز استفاده از اپلیکیشن های مختلف را افزایش داده که باعث شده این مرکز مقرون به صرفه نباشد. 42 درصد از سرمایه صرف سخت افزارها، نرم افزارها، تجهیزات و تمهیدات بازیابی، منبع تغذیه جهت تضمین کارکرد بدون وقفه و شبکه و 58 درصد آن مربوط به تجهیزات سرمایش، تهویه مطبوع، لوازم جانبی، مالیات و دستمزد نیروی انسانی می شود. در حالیکه که دیتا سنتر مبتنی بر تکنولوژی ابر با سرویس دهی به روشی متفاوت موجب صرفه جویی در هزینه های سرور، زیرساخت، برق و شبکه می شود. با استفاده از این روش هزینه های مربوط به نگهداری حذف شده و بهره وری نیز بالا می رود.
آیا استفاده از رایانش ابری به حد کافی امن است؟ امنیت داده در دیتا سنتر امری است کاملاً ضروری و اجتناب ناپذیر. متمرکز شدن داده های مهم در سرویس رایانش ابری امنیت را با حذف داده از روی کامپیوتر کاربر بهبود می بخشد. ارائه دهندگان این تکنولوژی منابع انسانی جهت حفظ تمام ویژگی های امنیتی برای کمک به حافظت از اطلاعات را دارند. بسیاری از ارائه دهندگان بزرگ، امنیت داده ها را در رایانش ابری با تکرار داده ها در دیتا سنترهای مختلف در موقعیت های متعدد تامین می نمایند.
نتیجه گیری سرویس رایانش ابری تا حد زیادی عملکرد و کارایی دیتا سنتر را با کاهش نیاز به نگهداری و همچنین بهبود بهره وری افزایش می دهد. امروزه دیتا سنترهای زیادی از تکنولوژی ابر استفاده می کنند. استفاده از تکنولوژی ابر قطعاً راه بهتری برای ارائه ی خدمات با کیفیت تر خواهد بود.
پهنای باند دیتا سنترها در حال حاضر به پهنای باند بالاتر به روز رسانی می شوند. به منظور تحقق بخشیدن به ظرفیت عظیم داده ها در یک منطقه ی محدود، کاهش فضای ارتباطی بسیار مهم است. بنابراین، بسیاری از دستگاه های تراکم بالا حهت برآورده کردن این نیاز طراحی شده اند. یکی از محبوب ترین تجهیزات، کابل LC HD plus+ می باشد. این تجهیزات یکی از موثرترین راه حل ها برای کاربردهای 10G / 40G / 100G میباشد. چرا دیتا سنترها از این نوع پچ کوردها جهت اتصال تجیهزات شبکه به یکدیگر استفاده می کنند؟ این مقاله به بررسی چهار دلیلی که شما را ترغیب به استفاده از کابل LC HD plus+ در دیتا سنتر می نماید، پرداخته است.
ساختمان +LC HD plus شاید از خود بپرسید که چه چیزی کابل +LC HD plus را ویژه و خاص کرده است. با نگاهی به ساختمان این کابل به راحتی پی به تفاوت آن خواهید برد. کابل +LC HD plus عموماً با کانکتور uniboot ، پایه push pull و فیبر غیر حساس به خم ساخته شده است. کانکتور uniboot از دو کانکتور LC در یک غلاف تشکیل شده بدین معنی که دو فیبر نوری در یک پچ کورد قرار داده شده است. قطبش کانکتور بدون استفاده از هیچ ابزار خاصی قابل برگرداندن است. پایه ی push pull نیز برای وارد کردن یا خارج کردن کانکتور از تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرد. همانطور که می دانیم فیبر عموماً به فشار حساس است اما هیچ نگرانی وجود ندارد چرا که کابل +LC HD plus به لطف فیبر به کار رفته در آن که نسبت به خم حساس نمی باشد.
چهار دلیل استفاده از کابل+LC HD plus -------------------------------------------
استفاده از کانکتور uniboot طراحی جمع و جور uniboot ،فضای مدیریت کابل را تا 68٪ کاهش می دهد که این امر موجب بهبود جریان هوا و قابل مشاهده بودن تجهیزات در شبکه های با تراکم بالا می گردد. طراحی برگشت پذیر قطبش کانکتور به وسیله ی ضامن کوچک، به شما در مدیریت فضا کمک کرده و تا حد زیادی تراکم کابل در رک و کابینت را کاهش می دهد. بدین طریق، کانکتور uniboot به طور قابل توجهی مدیریت کابل در اتصالات با تراکم بالا را سهولت می بخشد.
استفاده از پایه ی push pull زمانی که دسترسی به کانکتور در یک فضا مانند اسلایدر و قسمت پشتی کانکتور محدود است استفاده از پایه ی push pull کار اتصال کانکتئر را بسیار آسان می کند. کانکتورهای انعطاف پذیر از طریق یک ضامن به راحتی وصل شده و یا خارج می شوند. در اتصال و جداسازی کابل نیازی به استفاده از ابزار خاصی نبوده که این امر استفاده از این کانکتور ها را سهولت بخشیده است. بنابراین استفاده از این کابل با صرفه جویی در فضا به راهکاری ایده آل در مصارف با تراکم کابل بالا در اتصال تجهیزات تبدیل شده است.
استفاده از فیبر غیر حساس به خم بطور کلی وقتی به فیبر در اثر خم فشار وارد شود، نور از لایه ی بیرونی هسته نشت خواهد کرد و در کر باقی نخواهد ماند. این امر می تواند موجب تلفات بسیار فیبر و کاهش عملکرد انتقال گردد. با این حال می توان با استفاده از فیبر غیر حساس به خم این مشکل را حل کرد. فیبر غیر حساس به خم، دارای یک لایه ی شیشه ی در اطراف کر با میزان شکست نور کمتر می باشد که در هنگام خم نور را به داخل هسته بر می گرداند و وقتی فشار نرمال شد نور را به سمت cladding انعکاس می دهد. استفاده از فیبر غیر حساس به خم، روز به روز در مصارف با تراکم بالا به نیازی حیاتی و اجتناب ناپذیر تبدیل می شود.
میزان تضعیف کم(Insertion Loss یا افت تداخلی) علاوه بر مزایای فوق، کابل +LC HD plus دارای میزان تضعیف بسیار کمی است. کاهش افت تداخلی می تواند عملکرد را بهبود ببخشد. تضعیف کابل LC HD plus+ با توجه به طراحی یکپارچه ی آن کمتر از 0.15dB می باشد.
نتیجه گیری استفاده از کانکتور uniboot در کابل +LC HD plus فضای مود نیاز برای کابل ها را تا حد زیادی کاهش می دهد. علاوه بر این فیبر غیر حساس به خم و پایه ی push pull مراحل نصب را آسان تر کرده است.
معمولاً دو روش رایج برای ترمینال کردن فیبر نوری وجود دارد. سر لخت فیبر نوری را می توان جهت اتصال دایمی به فیبر دیگر جوش داد و یا از کانکتور فیبر به منظور اتصال موقت، استفاده کرد. وقتی که از کانکتور فیبر نوری استفاده می کنیم به راحتی می توانیم کابل را در کاربردهای مختلف، متصل کرده و یا از اتصال خارج نمائیم. این روش ترمینال کردن بسیار انعطاف پذیر بوده و به سهولت نیز انجام خواهد شد. علاوه بر این استفاده از کانکتور در انتهای کابل فیبر نوری جهت اتصال، موجب صرفه جویی در زمان نیز می شود. در هر حال، آیا شما با مراحل کانکتور زدن به انتهای فیبر آشنا هستید؟ این مقاله شما را بصورت گام به گام راهنمائی خواهد کرد.
کانکتورهای فیبر نوری رایج اجازه دهید ابتدا از کانکتور های فیبر نوری شروع کنیم. انتخاب نوع مناسب کانکتور جهت اتصال، بسیار پر اهمیت است. در بازار امروز، چهار نوع اصلی کانکتور بطور گسترده، جهت اتصال به انتهای فیبر مورد استفاده قرار می گیرند که شامل کانکتورهای LC، SC، ST و FC می باشند. کانکتور LC دارای سرامیک فرول 1.25mm که تقریباً نصف کانکتورهای دیگر است، می باشد. این کانکتور از نوع Snap-in می باشد و در مصارف با تراکم بالا مورد استفاده واقع می شود. کانکتور SC سرامیک فرول 2.5mm داشته و این نوع کانکتور هم جهت اتصال سریع کابل از نوع Snap-in می باشد. متفاوت از دیگر کانکتورها، ST است که از کانکتور نیزه ی شکل پیچ-قفل با فرول 2.5mm استفاده می کند. علاوه بر این، کانکتور FC از نوع کانکتور پیچی است که فرول آن 2.5mm بوده، اما به تدریج در حال از دست دادن محبوبیت خود نسبت به کانکتورهای LC و SC می باشد.
روش پولیش کانکتور زمانی که قصد دارید از کانکتور جهت ترمینال فیبرنوری استفاده کنید، اگر کانکتور از پیش صیقل داده نشده است باید روش پولیش را انتخاب کنید. جهت به حداقل رساندن اتلاف نور بازگشتی، انتهای سطح کانکتور باید بخوبی صیقل داده شود. با استفاده از روش پولیش شما می توانید نور را هرچه بیشتر از طریق کانکتور با کمترین میزان اتلاف، انتشار دهید. در این روش چهار نوع PC، UPC، Flat و APC وجود دارد که در میان آنها، انواع UPC و APC در صنعت محبوب تر هستند. تفاوت عمده بین روش UPC و APC این است که نوع APC با زاویه 8 درجه صیقل داده می شود در حالی که UPC بدون هیچ زاویه ی پولیش می شود، اما هر دوی آنها برای هم ترازی بهتر با هسته کمی انحنا دارند. در مورد رنگ آنها نیز باید گفت کانکتور UPC آبی رنگ و APC سبز رنگ است.
هشدارهای مهم کابلهای فیبر نوری بسیار شکننده و حساس به آلودگی هستند، بنابراین ما باید توجه بیشتری به اقدامات احتیاطی قبل از شروع ترمینال کردن آن داشته اشیم. در اینجا لیست برخی از احتیاطات کلی به عنوان یک مرجع آورده شده است: • همیشه درپوش گرد و غبار را برای کانکتورهای بلا استفاده ، بکار ببریم و تعدادی درپوش یدک حتی در محیطهای فاقد گردو غبار با خود به همراه داشته باشیم. • قبل ار ترمینال کردن حتما انتهای فیبر و کانکتور را بخوبی تمیز کنیم. • مطمئن شوید هیچ نور لیزری در هنگام ترمینال کردن در فیبر وجود ندارد. • فیبر را تا شعاع کمتر از 25mm خم نکنید.
وقتی که همه چیز آماده شد، ما می توانیم کار را آغاز کنیم، مراحل زیر را دنبال کنید:
مرحله ی 1- اندازه گیری و علامت گذاری روی غلاف کابل به طول مورد نظر(معمولاً 35mm ) و خارج کردن روکش تا محل علامت گذاری مرحله ی 2- اندازه گیری و علامت گذاری روی کولار به طول مورد نظر(معمولاً 7mm باقی بماند ). از قیچی برای بریدن کولار اضافی استفاده کنید. مرحله ی 3- اندازه گیری و علامت گذاری روی بافر به طول مورد نظر(معمولاً 16mm باقی بماند ).برای جلوگیری از آسیب رسیدن به فیبر در طول های مختلف اقدام به لخت کردن بافر نمائید. مرحله ی 4- از یک دستمال آغشته به الکل بدون پرز برای تمیز کردن فیبر استفاده نمائید. مرحله ی 5- سرنگ را با چسب پر کرده و به آرامی به نوک سرامیک تزریق کنید. مرحله ی 6- به آرامی فیبر را داخل کانکتور قرار داده و قطعات کانکتور را به هم متصل کنید. مرحله ی 7- کانکتور را بر روی صفحه ی پولیش قرار دهید و 8 تا 10 بار به آرامی صیقل دهید. مرحله ی 8- کانکتور را بر روی تجهیزات تست کنید.
طبقه بندی وال پلیت فیبر نوری بر اساس نوع فیبر کابل های فیبر نوری بر اساس فیبر های مختلف ساخته می شوند. متناسب با نوع استقرار و راه اندازی فیبر، وال پلیت فیبر نوری Single-mode ،با نام OS2 و Multi-mode با نام OM1،OM2، OM3 و OM4 از یکدیگر متمایز می شوند. از وال پلیت فیبر نوری Single-mode برای اکثر پروژه های FTTx استفاده می شود.
مراحل نصب وال پلیت فیبر نوری در اینجا مراحل نصب مدل جعبه شکل وال پلیت برای مثال آورده شده است: مرحله ی 1- تعیین محل نصب بر روی دیوار: محل نصب را با یک مداد بر روئی دیوار علامت گذاری کنید. مرحله ی 2- از الگو جهت تعیین محل سوراخ استفاده کنید و آن را با علامت گذاری که در مرحله ی 1 انجام داده اید مطابقت دهید. مرحله ی 3- خطوط را دنبال کرده و با استفاده از یک دریل سوراخ را ایجاد کنید. مرحله ی 4- وال پلیت را بر روی دیوار گذاشته و با محل نصب مطابقت دهید. مرحله ی 5- با استفاده از پیچ های مربوطه آن را بر روی دیوار نصب کنید.
نتیجه گیری:استفاده از کانکتور در سر لخت فیبر کار اتصال را آسان می کند و توصیه می شود از کانکتور جهت ترمینال کردن استفاده شود.
بطور کلی، دیتا سنتر برای حفظ عملکرد مستمر سرورهای کامپیوتری در یک ساختمان یا ایستگاه، طراحی شده است. اتاق سرور نیز به همین منظور طراحی شده اما فضای آن نسبت به دیتا سنتر کوچکتر است. اگر شما یک کسب و کار کوچک دارید پس یک اتاق سرور کوچک برای شما کافی است. اما شما نباید فکر کنید که یک اتاق سرور کوچک به طراحی مناسب نیاز ندارد. در واقع داشتن یک طراحی قابل اطمینان برای جلوگیری از دردسر های آینده بسیار ضروری است. یک اتاق سرور بخوبی سازمان دهی شده، اثر بخشی و زنده ماندن کسب و کار شما را تضمین می کند.
این مقاله برخی از ملاحظاتی که برای راه اندازی اتاق سرور لازم است در نظر بگیرید را ارائه داده است.
انتخاب رک با ابعاد مناسب
با رشد شرکت ممکن است روز به روز به میزان تجهیزات شما افزوده شود. قرار دادن این تجهیزات در محیط کار بدون حفاظ از نظر ایمنی خطرناک است. یک اتفاق کوچک مثل ریختن چای روی تجهیزات یا لغزیدن آنها ممکن است خسارت بزرگی را با خود به همراه داشته باشد. استفاده از رک سرور بطور موثر تمام این مشکلات را حل خواهد کرد. اما چگونه می توانیم یک رک، متناسب با نیاز خود انتخاب کنیم؟ مهمتر از همه یک رک سرور با فضای داخلی کافی،بمنظور توسعه تجهیزات در آینده بسیار سودمند است. امروزه رک ها در دو نوع ایستاده و دیواری عرضه می شوند. اما بخاطر داشته باشید که مهم نیست شما کدام یک از این دو نوع را انتخاب می کنید،رعایت دستور العمل های نصب می تواند رک شما را از تکان آن در اثر اختلال و آسیب های دیگر محفوظ نگه دارد.
ایزوله کردن سرورها برای جلوگیری از ایجاد نویز
اگر بودجه به شما اجازه ی راه اندازی یک اتاق سرور بصورت جداگانه را بدهد، می توانید هم بطور موثر نویز را کاهش داده و هم از تجهیزات در مقابل حوادث، سرقت و دستکاری فیزیکی و خرابکاری محافظت نمائید. با این حال شرکت های کوچک ممکن است چاره ی جزء قرار دادن رک در گوشه ی اتاق نداشته باشند. بنابراین استفاده از رک هایی با خاصیت کاهش نویز می تواند در چنین فضاهایی به شما در کم کردن سر و صدا کمک کند. بطور کلی عایق صوتی صد در صدی امکان پذیر نیست اما می شود تا حد زیادی نویز را کاهش داد.
کنترل حرارت و گرما
بالا بودن درجه حرارت در رک می تواند بطرز چشمگیری طول عمر تجهیزات را کاهش داده و یا باعث بروز اختلال در عملکرد آنها و یا خرابی شود. برای ایمنی تجهیرات و محیط اطراف آن لازم است شما یک استراتژی خنک کننده برای کنترل حرارت داشته باشید. نصب یک دستگاه تهویه مطبوع می تواند راه مناسبی برای خنک نگه داشتن تجهیزات و کاهش دمای محیط اطراف باشد. همچنین، یک کابل کشی ساخت یافته به شما در کنترل دما کمک خواهد کرد.
مدیریت مناسب کابل ها
مدیریت کابل ها را هرگز امری غیر ضروری در نظر نگیرید و از آن سرسری نگذرید. گاهی اوقات آن خطری پنهان برای آینده محسوب می شود. مدیریت کابلها را بهتر است از همان ابتدای کار انجام دهید و کابل ها را به بهترین شکل تفکیک نمائید. دسته بندی منظم کابل ها در پشت دستگاه ها به شما اجازه ی دهد به راحتی به سرور دسترسی داشته باشید. با دسته بندی کابل ها، در ابتدا کابل های مشترک با هم در یک دسته قرار گرفته و سپس بصورت گروهی با هم بسته می شوند. ابزار هایی نظیر بست کابل می تواند در روند مدیریت کابل ها به شما کمک نماید.
استفاده از لیبل برای علامت گذاری کابلها
یکی دیگر از مواردی که به شما در مدیریت بهتر اتاق سرور کمک می کند لیبل گذاری بر روی تمامی کابل هاست. بدین ترتیب شما می توانید کابل درست را در زمان کوتاه به سهولت تشخیص دهید. با این کار از وقوع اتفاقاتی نظیر کشیدن کابل سیستم یا ری استارت کردن بدون هشدار نیز جلوگیری خواهد شد. زمانی که کابل ها را برچسب گذاری می کنید برای تشخیص کابل ها باید از شناسه ی منحصر بفردی استفاده کنید که به شما نشان دهد کابل به کجا متصل شده است. در حال حاضر بست هایی با امکان لیبل گذاری در بازار وجود دارند.
نتیجه گیری
اتاق سرور بخش ضروری در شرکت شماست که شامل تمامی تجهیزات مهم شرکت می باشد. راه اندازی یک اتاق سرور مناسب به شما کمک می کند تا تجهیزات را از آسیب حفظ کرده و بهره وری شما را نیز بالا می برد. البته اگر شما دانش و مهارت کافی در راه اندازی اتاق سرور را ندارید لازم است با متخصصین این کار حتما مشورت نمائید.
هنگامی که در خیابان ها قدم می زنید آیا به کابل های اضافی که از تیرک ها آویزان هستند دقت کرده اید؟ این کابل ها که معمولاً تحت عنوان کابل فیبر نوری هوایی نامیده می شوند به طور گسترده ای برای نصب در OSP (outside plant) بر روی تیرکها استفاده می شوند.
کابل های فیبر نوری هوایی برای وفق دادن با شرایط محیطی سخت و جلوگیری از تخریب طبیعت، آسیب های انسانی و سرقت، طراحی شده اند. این کابل ها دارای انواع مختلفی هستند.
در این مقاله به روش های رایج نصب و مسائلی که در حین نصب باید به آن توجه شود، پرداخته شده است.
انواع کابل های نوری هوایی
کابل فیبر نوری هوایی را می توان در دو نوع سلف ساپورت و catenary wire به منظور روش های مختلف نصب ، دسته بندی کرد. نوع catenary wire به کابل های Loose Tube فضای باز رایج، که می تواند تسمه ی داخل مسنجر باشد و نوع سلف ساپورت به کابل های ADSS اشاره دارد. این کابل ها طوری ساخته شده اند که بتوانند وزن خود و باد و سرما را تحمل نمایند.
کابل فیبر نوری هوایی سلف ساپورت فرم 8، کابل ADSS رایج است که برای نصب آسان و مقرون به صرفه در شبکه های ارتباطی مسافت طولانی استفاده می شود.
راهنمای نصب کابل های هوایی قبل از نصب:
نکته 1: قبل از نصب و راه اندازی کابل هوایی، ساخت یک طرح مناسب بسیار ضروری است. بنابراین باید مسیر کابل های تلفن و برق و... و قسمت های خیابانی در بررسی مسیر کابل، مورد توجه قرار گیرد. این طرح باید توسط بخش های مختلف مورد تائید واقع شود.
نکته2: مقررات مربوط به فاصله کافی بین کابل های فیبر نوری و کابل برق در تیرک مشترک باید رعایت شود.
نکته3: تیرک های قدیمی باید از لحاظ استقامت مورد بررسی قرار گیرند تا مطمئن شوید که می توانند فشار کابل هوایی را تحمل کنند. همچنین باید بررسی کنید که آیا به طناب نگه دارنده برای نصب کابل های هوایی نیاز است یا خیر.
نکته 4 : محل اتصال معمولاً در طول مسیر کابل انتخاب می شود. این انتخاب باید به گونه ای باشد که کابل در طولانی ترین مسافت ممکن خود مورد استفاده قرار گرفته و کمترین اتصال انجام شود. آنها باید به راحتی برای یک خودرو اسپلایسینگ قابل دسترسی باشد.
نکته 5: به یاد داشته باشید که نصب کابل هوایی هرگز نباید در شرایط مرطوب انجام شود، همچنین مطمئن شوید که کلیه ی پرسنل برای کار برروی تیرک بخوبی آموزش دیده اند.
روش نصب:
با توجه به انواع مختلف کابل هوایی، به طور کلی دو روش نصب وجود دارد. اولین روش تعبیه یک کابل فیبر نوری در مسنجر فولادی است. مسنجر فولادی بین تیرک ها نصب می شود. سپس یک کامیون یا تریلر حلقه کابل، برای کشیدن کابل به موازات مسنجر مورد استفاده قرار می گیرد. cable guide و cable lasher برای قرار دادن در دو طرف کابل فیبر نوری و مسنجر مورد استفاده واقع می شود. از ماشین بالابر برای تنظیمات لازم cable lasher می توان استفاده کرد. در هر تیرک کابل فیبر نوری به شکل یک حلقه ی گسترش جهت توسعه و بسط مسنجر در آمده است. حلقه ی گسترش دارای طول و عمق است که طول آن باید بیش از دو برابر عمق آن باشد. کابل فیبر نوری باید همیشه، حداقل شعاع خمش را حفظ نماید.
روش دیگر، نصب مستقیم کابل فیبر نوری سلف ساپورت فرم 8 است. این روش تا حد زیادی قرار دادن کابل فیبر نوری در محل استقرار هوایی را آسان می کند. کابل سلف ساپورت فرم 8 هر دو کابل فیبر نوری و مسنجر را در یک پوشش و برای هر 8 بخش خود دارد. استرند و فیبر نوری در یک کابل واحد ترکیب شده که موجب نصب سریع و آسان آن در یک مرحله شده و در نتیجه این ساختار هوایی با دوام تر می شود.
در طول نصب:
شما باید نکات ایمنی را در طول نصب کابل فیبر نوری کاملاً رعایت کنید. به مواردی که در ذیل آمده است، توجه کنید:
نکته 1، اطمینان حاصل شود که ابزار و تجهیزات مورد استفاده برای نصب کابل، متناسب با دستور کار است. تجهیزات نامناسب ممکن است به کابل یا پرسنل نصب آسیب وارد نماید.
نکته 2، هنگامی که در معرض خطرات برق قرار می گیرید مثلاً خطوط برق از محل انجام کار عبور می کند بسیار مراقب باشید.
نکته 3، قبل از کابل کشی مستقیم با پیکربندی 8، مطمئین شوید منطقه خالی از پرسنل نصب و تجهیزات است چرا که عدم رعایت این نکته ممکن است به پرسنل و کابل ها آسیب وارد نماید.
نتیجه گیری:
نصب کابل فیبر نوری کار راحتی نیست بخصوص در نصب هوایی آن! در نصب هوایی مراقبت فوق العاده و صبر و شکیبایی در طول نصب مورد نیاز است. شرایط واقعی معمولاً بسیار پیچیده تر از چیزی است که ما در اینجا صحبت کردیم. لازم است شما با توجه به شرایط واقعی، طرح خود را تنظیم نمائید.
هنگامی که در مورد کابل های فیبر نوری بحث می شود، ممکن است در مورد UPC یا APC صحبت شود و دانستن آن برای شما جالب باشد. برای مثال، فرق بین کانکتور SC APC و SC UPC چه می باشد؟ UPC و APC در واقع دو نوع شیوه صیقل دادن فرول کانکتور فیبر نوری می باشد این مقاله به شما کمک خواهد کرد که بین دو کانکتور UPC و APC گزینه بهتر را انتخاب کرده و راه حل بهتری را برای شبکه خود بیابید.
APC و UPC چیست؟ اتلاف بازگشتی در هنگام نصب یک کانکتور در پایان شبکه فیبر اجتناب ناپذیر می باشد. این بازتابش برگشتی توسط منبع نور تولید شده است. با این حال، اتلاف شدید نور به منابع نور لیزر آسیب و در سیگنال های انتقال یافته اختلال ایجاد می کند. بنابراین، انواع مختلف پولیش فرول کانکتور از تلفات توان شدید جلوگیری می کند. UPC و APC دو نوع پولیش می باشند که به طور گسترده ای در شبکه ها استفاده می شوند. در اینجا به برخی از اطلاعات خاص در مورد UPC و APC اشاره می کنیم. UPC، دارای تماس فیزیکی اولترا و تکامل یافته ی فرمPC که دارای سطح خاص است، می باشد. کانکتور UPC به دستگاه صیقل سازی برای محقق کردن مشخصات تلفات بازگشتی نوری کم، وابستگی خاصی دارد. انتهای گرد آن که در طی پولیشینگ ایجاد شده اجازه می دهد تا تار فیبر نوری بر روی نقطه بالایی قرار بگیرد. علاوه بر این، در هنگام استفاده از کانکتور UPC، مطمئن شوید که با توجه به مشخصات لیزر می تواند ،اتلاف بازگشتی کانکتور UPC که تولید می نماید را اداره و تحمل نماید.
APC، دارای تماس فیزیکی زاویه دار می باشد و بسیار متفاوت از UPC است. انتهای مواجهه با اتصال APC دقیقا با زاویه 8 درجه به غلاف فیبر جلا داده شده است به طوری که مقدار زیادی از اتلاف بازگشتی به غلاف فیبر نوری بازگشت داده می شود که این کار از تداخل ارسال سیگنال یا آسیب رساندن به منبع لیزر جلوگیری می کند. اتصال کانکتور APC در 8 درجه با نگه داشتن ثابت سطح بسیار دشوار است. بنابراین، اگر فرول کانکتور APC آسیب ببیند، باید آن را با یک کانکتور APC نو جایگزین نمود.
نحوه ی تشخیص UPC از APC تفاوت های بسیاری را می توان بین اتصالات UPC و APC پیدا نمود:
نکته اول فرول کانکتور است. همانطور که قبلا بحث نمودیم، کانکتور UPC بدون هیچ زاویه ای پولیش می شوند، اما کانکتور APC با زاویه 8 درجه پولیش می شوند. نکته دوم راه بازتابش نور می باشد. نحوه پولیش مختلف فرول به طور مستقیم باعث تفاوت انعکاس نور می شود. اگر از کانکتور UPC استفاده شود نور منعکس شده مستقیم به سمت منبع نور انعکاس می یابد، اما در کانکتور APC به جای بازتاب به سمت نور به علت زاویه پولیش، نور به غلاف فیبر نوری بازتاب داده می شود. نکته سوم تلفات بازگشتی می باشد. از آنجا که الگوهای انعکاس نور متفاوت هستند، سطح تلفات بازگشتی نیز متفاوت می باشد. تلفات بازگشتی کانکتور APC با مقدار -65 dB کمتر از کانکتور UPC با مقدار -50 dB می باشد. در واقع کانکتورها می توانند به عملکرد تطبیق بهتری دست یابند اگر اتلاف بازگشتی پایین تری داشته باشند. نکته چهارم رنگ کانکتور می باشد. این آشکارترین تفاوت است که می تواند در کانکتورها دیده شود. کانکتور UPC معمولا بدنه آبی دارد در حالی که کانکتور APC بدنه سبز رنگ دارد.
نحوه انتخاب کانکتور UPC و APC ؟ اگر هنوز بین انتخاب از بین دو نوع کانکتور شک و شبهه دارید بهترین راه این است که کاربرد خود را ببینید و طبق آن تصمیم بگیرید. به طور کلی، نوع APC دارای عملکرد بهتر از نوع UPC می باشد. APC برای کاربردهای پهنای باند بالا و لینک مسافت های طولانی به کار برده می شود. به عنوان مثال، FTTX، شبکه پسیو نوری (PON) و مالتی پلکس تقسیم طول موج (WDM) که حساسیت بیشتری نسبت به تلفات بازگشتی دارند، APC یک راه حل بهتر برای ارائه پایین ترین تلفات بازگشتی می باشد. با این حال، استفاده گسترده از کانکتورهای APC هزینه بالاتری دارد. با این اوصاف، ممکن است کانکتور UPC یک انتخاب بهتر باشد چرا که هزینه از اهمیت بالایی برخوردار است.
فیبر نوری در حال حاضر به طور گسترده ای در شبکه های سراسر جهان استفاده می شود. هنگامی که آن را برای کار واقعی به کار می بریم، اتصال تارهای فیبر نوری یک کار ضروری است. دستگاه فیوژن یک ابزار موثر برای جوش فیبر نوری است. اما انتخاب نوع مناسب دستگاه فیوژن هنوز هم یک چالش بزرگ به حساب می آید. در این مقاله، ما در مورد چگونگی پیدا کردن دستگاه فیوژن مطابق با نیازهایمان صحبت خواهیم کرد. قبل از بحث در مورد انواع مختلف دستگاه فیوژن، اجازه دهید ابتدا نگاهی به اصول کار و عملکرد خاص دستگاه فیوژن داشته باشیم. با استفاده از جوش فیوژن، اتصال دائمی برقرار می شود به طوری که سیگنال های نور می توانند از یک فیبر به دیگری، با تلفات بسیار کمی در لینک انتقال یابند. منبع حرارت یک متصل کننده فیوژن می تواند یک لیزر، شعله گاز، یک رشته تنگستن یا یک قوس الکتریکی باشد. در حال حاضر محبوب ترین و پرکاربردترین نوع منبع حرارتی، قوس الکتریکی می باشد. امروزه با توجه به سیستم تراز کردن متفاوت تارها به هنگام اتصال فیوژن دو نوع دستگاه فیوژن وجود دارد. یکی از آن ها با تراز کردن غلاف (Cladding) و دیگری با تراز کردن کردن هسته (Core) عملیات فیوژن را انجام می دهد. اگر شما تفاوت بین این دو نوع دستگاه فیوژن را بدانید، پیدا کردن یک دستگاه فیوژن، مشکل نخواهد بود.
دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب هسته در حال حاضر تراز کردن بر حسب هسته پرکاربردترین فناوری برای جوش فیوژن است. دستگاه فیوژن با استفاده از ترکیب تصویر و سیستم تشخیص نور می تواند هسته تارهای فیبر نوری را به منظور اندازه گیری و نمایش موقعیت هسته مشاهده کند. تارهای نوری در شیار V شکل قرار می گیرد و در سه بعد X افقی، Y عمودی و Z خارج/داخل تراز می شود. این نوع دستگاه فیوژن برای انواع تارهای فیبر نوری، مانند سینگل مود یا مالتی مود سازگار بوده و برای جوش تارهای بد و قدیمی با تارهای جدید و خوب، مناسب می باشد.این دستگاه، تا حدی گران بوده اما ترازبندی آن دارای دقت بالایی است.
دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب غلاف (Cladding) تراز کردن برحسب غلاف نیز تراز پسیو یا شیار نوع V و ثابت نامیده می شود. این نوع از دستگاه فیوژن متکی به شیوه تراز نمودن فیبر بر شیار V شکل است که سطح بیرونی یا غلاف فیبر را در نظر می گیرد. هسته فیبر ازداخل و از سمت خارج قابل تنظیم است. این نوع از دستگاه فیوژن فقط برای فیبر مالتی مود و فیبر سینگل مود با کیفیت بالا مناسب است. دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب غلاف (Cladding) هزینه پایین تر و هم ترازی سریعتر دارد اما تقاضا برای کیفیت بالاتر فیبر روز به روز بیشتر می شود و این نوع فیوژن تلفات بیشتری دارا می باشد.
پیشنهادات مفید برای اسپلایسینگ فیبر نوری اگرچه اسپلایسینگ دو نوع فیبر نوری متفاوت است اما ما در اینجا به روشهای فیوژن معمول و رایج اشاره می کنیم. برخی از پیشنهادها برای اسپلایسینگ فیبر نوری عبارتند از:
1. دستگاه فیوژن را قبل از اسپلایسینگ پاک و تمیز کنید. زمان اسپلایسینگ فیبرهای نوری، هر گونه آلودگی نامرئی باعث مشکلات بسیار زیادی شود. 2. به منظور افزایش سرعت هم ترازی برای دستگاه فیوژن، استفاده از ابزار دیگر، مانند Cleaver فیبر نوری مهم است. Cleaving خوب در اسپلایسینگ اتلاف توان فیوژن فیبر نوری را کاهش می دهد. 3. اطمینان حاصل کنید پارامترهای فیوژن با متد و شیوه خاص قابل تنظیم است. تغییرات پارامترها نیز مشکلاتی را برای تنظیم دلخواه کاربر ایجاد می کند.
نتیجه انتخاب یک دستگاه فیوژن مناسب برای فرآیند اسپلایسینگ سودمند و مفید می باشد. شما می توانید با در نظر گرفتن نیازها و هزینه مقرون به صرفه، دستگاه فیوژن مناسب را پیدا کنید. دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب هسته از دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب غلاف (Cladding) گران تر و دقیق تر است. لطفا دستگاه فیوژن ایده آل خود را عاقلانه انتخاب کنید و فراموش نکنید که به دنبال بهترین دستگاه طبق پروژه و کاربرد خود باشید.
پچ پنل فیبر نوری، محفظه ای از فیبر نوری می باشد که برای مدیریت بهتر کابل و حفاظت کابل در مراکز اطلاعاتی (Data Center) استفاده می شود. استفاده از پچ پنل فیبرنوری، باعث صرفه جویی در زمان می شود و انجام کار کابل کشی برای تکنسین ها را آسان تر می کند. پچ پنل فیبر نوری، اتمام و خاتمه دادن به کابل های فیبر نوری را انجام داده و دسترسی به کابل فیبر نوری برای اتصال متقابل را فراهم می نماید. در بازار امروز، انواع مختلفی پچ پنل فیبر نوری وجود دارد. انتخاب درست پچ پنل برای شبکه ممکن است کمی پیچیده به نظر ب رسد. در این مقاله به چند جنبه که برای انتخاب پچ پنل فیبر نوری مهم می باشد، می پردازیم.
برخی از ابعاد برای بررسیLoaded در برابر Unloaded
پچ پنل Loaded دارای پنل های آداپتور و یا نوار کاست از پیش نصب شده می باشد در حالی که پچ پنل Unloaded خالی می باشد و هیچ چیز در داخل آن نمی باشد. به طور معمول، کانکتورهای LC و MTP به طور گسترده ای در پچ پنل Loaded استفاده می شوند. اما اغلب این کانکتورهای پنل Loaded به طور دائم نصب شده اند، بنابراین اگر یک پورت آسیب ببیند برای همیشه بلا استفاده می ماند. پچ پنل Unloaded ، در مقابل، انعطاف پذیر تر است که به شما اجازه تبادل پورت معیوب را می دهد. اسمبلی اضافی باید توسط خودتان خریداری شده و نصب آن به عهده خودتان می باشد.
اندازه رک پچ پنل
پچ پنل فیبر معمولا توسط واحد یونیت رک اندازه گیری می شوذ. یونیت رک برای توصیف ارتفاع تجهیزات الکترونیکی طراحی شده برای نصب در یک رک گسترده با پهنای 19 اینچ و یا یک رک گسترده با پهنای 23 اینچ به کار برده می شود. ارتفاع تجهیزات رکمونت اغلب به عنوان یک عدد با U یا RU نمایش داده می شود. 1U اشاره به یک یونیت رک دارد، 2U اشاره به دو یونیت رک دارد و .... 2RU و 4RU اغلب برای نصب با ظرفیت بالا استفاده می شود. بنابراین با توجه به کاربرد شما، اندازه رک مرتبط نیز باید تنظیم شود.
ظرفیت پورت
ظرفیت پورت فاکتور مهمی هنگام خرید پچ پنل فیبر محسوب می شود. به طور نرمال پچ پنل عادی، 1RU قادر به داشتن 48 پورت می باشد. اگر پچ پنل با ظرفیت بالا مورد نیاز باشد، 1RU از 96 پورت فیبر نوری پشتیبانی می کند. علاوه بر این، در 1RU، 144 پورت نیز موجود است با پنل های با تراکم فوق العاده. از آنجا که ظرفیت بالا اغلب در مراکز داده (Data Center) استفاده می شود، پچ پنل با ظرفیت پورت بالاتر روند رو به رشدی دارد.
انتقال به استفاده بیشتر از پچ پنل ظرفیت بالا
امروزه، مردم توجه بیشتری به شبکه با سرعت بالا 40G و 100G دارند. پچ پنل MPO / MTP ممکن است راه حلی ایده آل برای نصب با ظرفیت بالا باشد. استقرار پچ پنل ظرفیت بالا مزایای بسیاری دارد. این نوع پچ پنل اجرای کابل کشی از SAN و یا سوئیچ شبکه تا پچ پنل فیبر نوری را با یک پچ کورد امکان پذیر کرده و اسقرار آن را راحت تر می کند در ضمن فضای زیادی نیز می تواند در مراکز داده (Data Center) با نصب کابل بیشتر ذخیره شود. نصب و راه اندازی آن آسان تر است چرا که هیچ ابزاری برای نصب کاست در پچ پنل مورد نیاز نمی باشد، و زبانه Push-Pull برای کاهش مشکلات در اتصالات کابل در پچ پنل استفاده می شود. پچ پنل با ظرفیت بالا یک راه حل مقرون به صرفه است که بر تراکم و ازدحام کابل کشی در شبکه های پهنای باند بالا غلبه می کند.
نتیجه گیری
کابل با سازماندهی و محافظت خوب، یک شبکه پایدار را تضمین می کند. پچ پنل فیبر نوری راه حل مناسبی است که تمام الزامات را تأمین می کند. انتخاب صحیح پچ پنل فیبر برای شبکه شما مفید می باشد. شما ممکن است جنبه های مختلف انواع Loaded و Unloaded، اندازه رک، ظرفیت پورت، و غیره را در نظر بگیرید. پچ پنل با ظرفیت بالای فیبر نوری توسط شبکه 40G/100G معرفی شده است . اگر می خواهید از پهنای باند بالا بهتر استفاده کنید، مصرف پچ پنل پورت با ظرفیت بالا به شما توصیه می شود.
تعداد زیادی ماژول های نوری فرم کوچک pluggable و لوازم جانبی شبکه برای انتخاب در بازار وجود دارد. اکثر ماژول های نوری به طور معمول به هر دو روش انتشار و دریافت سیگنال های نوری الکترونیکی عمل می کنند. همه این ماژول های فرستنده و گیرنده (Form Factor) تحت توافقنامه چند منبع ایجاد شده اند. متخصصان صنعت، اطمینان حاصل می کنند که ماژول ها تحت این توافقنامه دقیق ساخته شوند. همه ی فرستنده ها و گیرنده های نوری، در قسمت ماژول، طبق نرخ سرعت ارتباطات قرار داده می شوند. هر ماژول pluggable از نرخ 1Gbps تا 10Gbps را پشتیبانی می کند. هر نرخ پشتیبانی به لوازم جانبی شبکه کمک خواهد کرد تا بهترین عملکرد را برای شبکه داشته باشد.
اصول کلی ماژول های نوری SFP
SFP ماژولهای فرستنده و گیرنده – ماژول های pluggable- بالاترین نرخ تا 10G را دارا می باشند، و از چند رابط LC استفاده می کنند. SFP (فرم pluggable کوچک) را می توان به سادگی به عنوان نسخه ارتقاء یافته GBIC حساب نمود. حجم ماژول SFP نسبت به ماژول GBIC به نصف کاهش یافته است، بنابراین همان پنل را می توان در پیکربندی پورت بیش از دو برابر استفاده نمود. از دیگر ویژگی های ماژول SFP این می باشد که به صورت اساسی GBIC هستند. اقلامی مانند ماژولSFP سیسکو (مینی GBIC سیسکو) معمولا کوچکتر هستند و تنها حدود نیمی از اندازه GBIC اپتیکی را دارا می باشند. سرعت ارسال این ماژول از 100Mbps تا حدود 4Gbps متغیر است. طول انتقال آن ها از حدود 500 متر آغاز می شود و تا 120 کیلومتر می رسد.
ترکیب ماژول های نوری SFP
SFP از سه جزء لیزر (شامل فرستنده TOSA با گیرنده Rossa) و صفحه بورد IC و قطعات خارجی تشکیل شده است. لوازم جانبی شامل بدنه خارجی ، پایه، PCBA، حلقه کششی، قفل، کلید قفل، درپوش لاستیکی می باشد. برای شناسایی آسان ، پارامترهای رنگی حلقه کششی به طور کلی نوع ماژول را شناسایی می کند.
راه طبقه بندی SFP
تقسیم با استفاده از نرخ: 155M/622M/1.25G/2.125G/4.25G/8G/10G,155M و 1.25G استفاده بیشتری دارد، تکنولوژی 10G در حال پیشرفت و استفاده آن روز به روز در حال افزایش می باشد.
تقسیم با توجه به طول موج: 850nm/1310nm/1550nm/1490nm/1530nm/1610nm ، طول موج 850nm برای SFP مالتی مود می باشد و و مسافت انتقال آن زیر 2Km است. طول موج 1310nm/1550nm برای SFP سینگل مود می باشد و مسافت انتقال آن بالای 2Km است. قیمت SFP850nm/1310nm/1550nm به نسبت ارزان تر از سه طول موج دیگر می باشد.
ماژول بدون پوشش در صورتی که بدون علامت باشد به آسانی شما را به اشتباه می اندازد، رنگ حلقه کششی تولید کنندگان باعث می شود که به طور کلی تشخیص SFP به آسانی انجام پذیرد. برای مثال: حلقه کشش سیاه و سفید مالتی مود است و برای طول موج 850nm طراحی شده است. آبی ماژول1310nm ،زرد ماژول 1550nm و بنفش ماژول 1490nm می باشد.
با توسعه فناوری ارتباطات نوری، مردم در حال ورود به عصر جدیدی از تبادل اطلاعات می باشند. به منظور غلبه بر محدودیت نرخ داده ها در سیستم ارتباطی سنتی، فناوری WDM و OTDM معمولا برای افزایش پهنای باند فیبر نوری مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، مهم نیست که نوع فناوری که برای ساخت شبکه فیبر نوری استفاده شد است چیست، تکنولوژی مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری (OADM) در سیستم، مورد نیاز است. این باعث می شود شبکه فیبر نوری قابل انعطاف تر، اختیاری، واضح و روشن شود. OADM در حال حاضر یک جزء کلیدی از تمام شبکه های نوری به منظور افزایش قابلیت اطمینان شبکه و بهره وری می باشد. در این مقاله به معرفی مختصری در مورد دانش مقدماتی OADM می پردازیم.
تعریف OADM
مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری یا OADM چیست؟ با بیان مشخص، OADM دستگاهی می باشد که در سیستم های مالتی پلکس تقسیم طول موج برای تسهیم و مسیریابی کانال های مختلف نور داخل یا خارج از یک فیبر سینگل مود، مورد استفاده قرار می گیرد. Add اشاره به قابلیت دستگاه برای اضافه کردن یک یا چند کانال طول موج جدید به یک سیگنال WDM با چند طول موج داشته و در مقابل، "drop" اشاره به توانایی برای از بین بردن یک یا چند کانال و عبور آن سیگنال در مسیر شبکه دیگر دارد.
OADM دارای سه بخش اصلی سنتی دی مالتی پلکسر نوری، مالتی پلکسر نوری و یک روش پیکر بندی دوباره بین دی مالتی پلکسر و مالتی پلکسر می باشد. قابلیت دی مالتی پلکسر جدا کردن طول موج از یک فیبر ورودی و ارسال بر روی پورت های مختلف می باشد. مالتی پلکسر، کانال طول موج که از پورت دی مالتی پلکسر آمده را با خروجی سایر پورت های اضافه شده بر روی یک فیبر خروجی، مالتی پلکس می نماید. پیکر بندی دوباره می تواند توسط یک پچ پنل فیبر یا با سوئیچ های نوری که طول موج را به مولتی پلکسر یا به پورت Drop هدایت می کند، عملی شود.
اصول عملکرد OADM
سیگنال WDM شامل کانال طول موج های متعدد می باشد. هنگامی که این طول موج به ورودی اصلی OADM وارد می شود آنها را می توان با توجه به الزامات کاربردها برای ورود به پورت خروجی Drop انتخاب نمود. به طور متناظر پورت های اضافه شده ورودی کانال طول موج مورد نیاز را تأمین می کند. و آن طول موجهای بی ارتباط به طور مستقیم از طریق OADM عبور خواهد کرد و پس از آن با طول موج اضافه شده مالتی پلکس می شود و از خروجی اصلی با هم خارج می شوند.
انواع OADM
OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع متداول مورد استفاده OADM می باشند. OADM ثابت برای Add و Drop سیگنال های داده بر روی کانال های WDM اختصاصی استفاده می شود و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، به صورت الکترونیکی کانال و انتخاب مسیر یابی از طریق شبکه های نوری را تغییر می دهد.
OADM ثابت یا FOADM دارای ساختار سنتی OADM است. با استفاده از یک فیلتر طول موج dropping و یک مولتی پلکسر برای add کردن یک کانال جدید در همان طول موج انتخاب می کند. برعکس FOADM، OADM با قابلیت تنظیم مجدد یا ROADM یک نوع دینامیک می باشد که توانایی سوئیچ ترافیک از راه دور سیستم WDM در لایه طول موج را دارا می باشد. این نوع، انعطاف پذیری در تغییر مسیر جریان نوری، فراهم می کند و وقفه در سرویس دهی را به حداقل می رساند و توانایی تطبیق و یا ارتقاء شبکه های نوری فناوری های مختلف WDM را فراهم می کند.
نتیجه گیری
OADM یک عنصر مهم از یک شبکه فیبر نوری است. می توان آن را برای هر دو هسته اصلی شبکه در مسافت های طولانی و یا شبکه های مترو کوتاه مستقر نمود و استفاده کرد. OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع معمول مورد استفاد آن است. روند آینده در ارتباطات فیبر نوری، توسعه بیشتر OADM می باشد.
سیمپلکس، نیمه داپلکس و تمام داپلکس سه نوع از کانال های ارتباطی در ارتباطات از راه دور و شبکه های کامپیوتری می باشند. این کانال های ارتباطی برای انتقال اطلاعات مسیر را فراهم می کنند. یک کانال ارتباطی می تواند یک زمینه انتقال فیزیکی و یا یک ارتباط منطقی بر روی محیط مالتی پلکس شده فراهم آورد. محیط انتقال فیزیکی به جسمی مادی مانند سیم در ارتباطات داده ها اشاره دارد که می تواند امواج انرژی را انتشار دهد. ارتباط منطقی معمولا به اتصال سوئیچینگ مداری و یا حالت اتصال مدار مجازی بسته اطلاعاتی، مانند یک کانال رادیویی اشاره دارد. به لطف کمک گرفتن از کانال های ارتباطی، اطلاعات را می توان بدون مانع منتقل نمود. در این مقاله شرحی مختصربر سه نوع کانال ارتباطات ارائه خواهد شد.
انواع کانال ارتباطی
1. سیمپلکس یک کانال ارتباطی سیمپلکس تنها در یک جهت اطلاعات را می فرستد. به عنوان مثال، یک ایستگاه رادیویی معمولا به مخاطبان سیگنال ارسال می کند اما هرگز از آنها سیگنال دریافت نمی کند. یک ایستگاه رادیویی یک کانال سیمپلکس است. استفاده از کانال سیمپلکس در ارتباطات فیبر نوری معمول و متدول می باشد . در این کانال ارتباطی از یک رشته برای انتقال سیگنال و از دیگری برای دریافت سیگنال استفاده می شود هرچند ممکن است به دلیل این که هر دو رشته فیبر اغلب در یک کابل ترکیب شده است استفاده از دو تار مختلف برای ارسال و دریافت مشهود نباشد. از مزایای مود سیمپلکس آن است که تمام پهنای باند آن را می توان در طول انتقال استفاده نمود.
2. نیمه داپلکس در حالت نیمه داپلکس اطلاعات می توانند از هر دو طرف بر روی یک سیگنال حامل ارسال شوند اما در یک زمان ین امر امکان پذیر نیست. در یک برهه زمانی خاص در واقع می توان جهت انتقال یک کانال سیمپلکس را تغییر داد.
Walkie Talkie ها یک دستگاه نیمه داپلکس عادی و معمولی است. این دستگاه دارای دکمه (Push to Talk) می باشد که با فشار آن می توانید فرستنده را فعال کنید و در عین حال گیرنده را خاموش کنید. بنابراین، هنگامی که شما دکمه را فشار می دهید، شما نمی توانید صدای شخصی که در حال صحبت کردن با آن هستید بشنوید، اما طرف مقابلتان نمی تواند صدای شما را بشنود.
3. تمام داپلکس یک کانال ارتباطی تمام داپلکس قادر به انتقال داده ها در هر دو جهت در یک حامل سیگنال در همان زمان است. این کانال با یک جفت لینک یک طرفه ساخته شده که اجازه می دهد تا انتقال همزمان دو طرفه انجام شود. به عنوان مثال نگاهی بیندازید به تلفن ، افراد درحین تماس می توانند صحبت کنند و در همان زمان شنیده شوند زیرا دو مسیر ارتباطی وجود دارد.
کابل فیبر نوری سیمپلکس در مقابل کابل فیبر نوری داپلکس
یک کابل فیبر نوری سیمپلکس دارای تنها یک فیبر Tight Buffer در داخل ژاکت کابل برای انتقال داده ها به صورت یک طرفه می باشد. نخ آرامید و پوشش محافظتی کابل را قادر می سازد به راحتی به یک کانکتور مکانیکی متصل شود. می توان آن را برای هر دو حالت سینگل مود و مالتی مود کابل های فیبر نوری مورد استفاده قرار داد. به عنوان مثال، کابل فیبر نوری سیمپلکس سینگل مود برای شبکه هایی که نیاز به ارسال داده ها در یک جهت و فواصل بلند دارند مناسب می باشد. برعکس کابل فیبر نوری سیمپلکس، کابل فیبر نوری دوبلکس از دو تارفیبر نوری به سبک zipcord ساخته شده است. کابل فیبر نوری داپلکس برای انواع برنامه ها، مانند ایستگاه های کاری، سوئیچ فیبر و سرورها، مودم و غیره مورد نیاز است. هم کابل سینگل مود و هم کابل مالتی مود به روش داپلکس نیز ساخته می شود.
نتیجه
مفهوم کانال ارتباطی برای درک بهتر و بهره برداری از شبکه ها مهم می باشد. سیمپلکس، نیمه داپلکس و تمام داپلکس سه حالت از کانال های ارتباطی می باشد. هر یک از آنها می تواند برای کاربردهای مختلف مستقر شوند. انتخاب کابل فیبر نوری مناسب، با توجه به حالت کانال دارای صرفه اقتصادی می باشد.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
